TOESPRAAK REUNIECOMITƒ 28 AUGUSTUS 2013 IN BRONBEEK.

Welkom oude en nieuwe reŸnisten !

Dit jaar zijn er nieuwelingen nl. zij die in 1950 en 1951 voor het eerste de drempel van ons geliefde oude gebouw op de Statenlaan passeerden.

Voor jullie een extra hartelijk welkom, we hopen dat deze dag goed zal bevallen.

Ik geef om te beginnen een kleine explicatie over het ontstaan van deze toch bijzondere bijeenkomsten.

In 1983 werd door Els Tromp Meesters en Peter Berends het initiatief genomen om na de Lustrumviering op de Statenlaan een gezellig samenzijn te organiseren voor hun eigen jaar, dat werd ruim genomen:  1940 – 41 en 42. Dat beviel goed en werd herhaald in 1988. In 1993 werd zelfs besloten tot het oprichten van een officieel comitŽ. De gebeurtenissen en ervaringen tijdens de oorlog waren een belangrijke gemeenschappelijke factor, er was behoefte die te delen. Tevens werd besloten nu ieder jaar bij elkaar te komen, dat is dus vandaag precies 20 jaar ! Geleidelijk werden de jaren 1943 tot en met 1949 erbij gevraagd en nu dan jullie, 1950 en 1951. Ook aan de voorkant was er behoefte om aan te haken, 1936 is het oudste jaar.

Dit jaar was er in juni ook de Lustrumviering in het nieuwe gebouw van het Gymnasium aan de Thorbeckestraat. Ik ben er namens ons allen naar toe gegaan en heb o.a. kennis gemaakt met de interim rector Jos Deursen en heb hem op de hoogte gesteld van ons bestaan. In zijn speech vermeldde hij onze aanwezigheid. Overigens is een hedendaagse rector niet meer te vergelijken met de classicus van vroeger, het is een manager geworden. Google leerde me dat Jos Deursen onze voormalige Korpschef van Politie in Arnhem is die nu zijn brood verdient met een uitzendbureau voor tijdelijke managementhiaten.

Het frappeerde me hoe verschillend er door ons naar deze Lustrumviering gekeken werd. Ook via RenŽ Caderius kwam ik daarachter. RC is de motor achter o.a. de vervolmaking van de oud-leerlingenlijsten en woont op Saba. Hij vroeg de vertegenwoordigers van de verschillende jaren hem hun ervaringen te melden. Die waren over het algemeen niet positief in tegenstelling tot mijn eigen beleving. RenŽ kwam daar verrast en verheugd op terug. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt:  Natuurlijk waren er nauwelijks oud-klasgenoten. Niet alleen onze leeftijd, maar ook het feit dat we hier jaarlijks bijeen komen zijn daar ongetwijfeld verklaringen voor.

De lessen Grieks en Frans waren een hele beleving en gaven een kijkje in het hedendaagse onderwijs. Zo had ik ook wel Grieks willen hebben. Natuurlijk wist ik bijna niets meer, maar dat is ook nog nauwelijks nodig. Het minimale stukje Homerus over de landing van Odysseus op het eiland van NausikaŠ en haar dienaressen was gecopieerd uit een leerboek, compleet met smakelijke illustratie en een introductie met de context en bovendien nog een extra bladzijde met uitleg Žn vertaling van letterlijk iedere mogelijke moeilijkheid die je tegen zou kunnen komen. Tot slot gaf de heer Stam in discussie met ons de moraal van het verhaal. Het was echt hartstikke gaaf, zo kwamen we er bij van der Heijde niet af ! Wist u trouwens dat onze nieuwe parlementaire verslaggeefster Dominique van der Heijde een kleindochter van hem is ? Kort en goed, ik heb genoten van die les en mijn bekrabbelde tekst voor ge•nteresseerden gecopieerd.

De franse les werd geheel mondeling en digitaal gegeven door mevrouw Postmes. Grootste struikelblok is de techniek die het geregeld, ook nu, af laat weten en voor de nodige vertraging zorgt. De docente hecht geen enkele waarde aan enige orde, ze zag er erg jong uit maar bleek al 11 jaar dit vak uit te oefenen. Intelligent was ze wel en er mocht alleen frans gesproken worden et ÒPas francais de camping !!Ó

Ik vraag me in alle ernst af of er ook maar iets beklijft via deze methode. Ik heb het in mijn beste frans aan de orde gesteld maar kreeg er geen samenhangend antwoord op, ook niet van de oud leerlinge naast me die dit jaar eindexamen frans had gedaan en gehaald.

In de algemene slotbijeenkomst vond ik toch mijn oude Gymnasium weer terug, het ontroerde me, het hart voor de zaak bleek duidelijk uit de toespraken van de praeses van de AGB, een vrouw, en het oudercomitŽ, maar vooral uit het roerende afscheid na 21 jaar van de dirigent van Euterpe, het schoolorkest.

Kortom, het Gymnasium met zijn grote leerlingenaantal, 1087, groeit en bloeit als nooit te voren, alleen is het oude recept zoals al sinds eeuwen danig aangepast.

Ik belde het Gymnasium voor het juiste leerlingenaantal. Er zat een duidelijke Ernemse aan de telefoon: ÒU spreekt met AnnieÓ, er moest eerst duidelijk over mijn vraag nagedacht worden, daarna werd ik doorverbonden en na enige pieptonen toch weer afgebroken. Ik belde opnieuw ÒU spreekt met Annie, ik drukte op het verkeerde knopjeÓ, maar het pleit voor Annie dat ze me nu wel kon vertellen hoeveel leerlingen er waren !  Jansen en Weerdekens zouden zich in hun graf omgedraaid hebben, maar die tijd is voorbij.

Wat de Statenlaan betreft, die staat sinds december 2012 officieel te koop. Ik belde met de gemeente en die wist me te vertellen dat er wel serieuze gegadigden zijn maar dat ze de financiering niet rond kunnen krijgen. In principe gaan ze voor een woonbestemming gezien de ligging, maar ook andere opties die passen in die woonbuurt komen in aanmerking zoals kleinschalige eigen ondernemers.

Ik ga afsluiten met een paar praktische punten:

-  Er zijn voor- en tegenstanders van een intermezzo met een praatje over een relevant onderwerp en een kleine discussie, Sommigen vinden de tijd om met elkaar te spreken het belangrijkste, anderen vinden zoÕn praatje een aanwinst. Wij houden de kerk in het midden, vorig jaar heeft Jan ten Brinke gesproken en nu hebben de eerstejaars uitgebreid de gelegenheid om erin te komen en heb ik wat meer tijd genomen voor mijn toespraak als voorzitter. Dus geen extra onderwerp.

- Ik heb een paar copie‘n van de Griekse les voor  ge•nteresseerden op de leestafel gelegd.

- Ik heb ook 2 inzage exemplaren neergelegd van ons boek Oorlogsjaren op het Arnhemse

Gymnasium.  Het is helaas niet meer te verkrijgen.

-  Ook de lijst van overledenen sinds 2006 ligt op de tafel. Al zijn ze er niet meer, ze blijven toch bij ons horen. Ik wil ze graag namens ons allen  even goedendag zeggen en naar hen zwaaien.

Rosemarie Kamphuisen.